Άξαφνα,
κύλησε στο νού ελπιδοφόρα σκέψη
και
ζέστανε το όνειρο μες το βαρύ χειμώνα.
δεν
λέει η αγάπη στην καρδιά ποτέ της να στερέψει
θαρρείς
κι’ οι πόθοι στο μυαλό, έχουν κρυφό λιμνιώνα.
Μι’
αναλαμπή τα λόγια σου, αγγίξαν τ’ όνειρό μου
και
το γιομίσανε χαρές προτού να φύγει ο χρόνος,
κρυφό
βαστάει ο καιρός θαρρώ το τυχερό μου
και
το φυλάει αψηλά να μην το φτάσει ο πόνος.
Αγάπη
μέσα στην καρδιά και στο μυαλό ελπίδα,
με
ένα αστραπόβροντο δεν τελειώνει ο κόσμος
αν
δεν περάσει η ψυχή μέσα ’πο καταιγίδα
δεν
βλέπει ξέφωτο ο νους, δεν καθαγιάζει ο
δρόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου