Θυμάμαι του χειμώνα κρύες νύχτες
βροχή, αέρας, παγωνιά
κι η μέρα να τελειώνει πριν οι δείχτες
του ρολογιού να φτάσουν στο εννιά.
Από νωρίς αδειάζανε οι δρόμοι
και στη πλατεία τη μεγάλη του χωριού
της σιωπής βασίλευαν οι νόμοι
εικόνα παιδικού παραμυθιού
Τα τζάκια κάπνιζαν ακόμα
και τη στερνή σκορπούσαν ζεστασιά
ψιχαλοποτιζότανε το χωματένιο δώμα
κι ανέμιζαν της φύσης τα στοιχειά.
Μ’ αστροπελέκια και βροντές σαν ακουγόταν
και της νυχτιάς χαλούσαν τη γαλήνη
θαρρείς το σπίτι ολόκληρο κουνιόταν
φοβέρα άπλωνε στο νού και σκοτοδίνη.
Νύχτες χειμώνα βροχερές
ονειροκεντημένες
νύχτες χειμώνα παγερές
παραμυθοβγαλμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου