Το φεγγάρι που λιώνει, γιά ’δές
το χλωμό, το φεγγάρι, μου ’λές
στα ουράνια το βλέμμα σου στρέψε
τη μαγεία της νύχτας, ακούμπα και κλέψε.
Μη σκορπίζεις το βλέμμα σου χάμε
στα ουράνια ξεκίνα να πάμε
με ψηλά το κεφάλι κρατήσου
η μαγεία της νύχτας δική σου.
Τα αστέρια πως τρέμουν γιά ’δές
τα χρυσά τ’ αστέρια μου λες
στα ουράνια το βλέμμα σου στρέψε
το δικό σου ατένισε άστρο και γνέψε.
Μη γυρεύεις ονείρου χαρές εις το χώμα
στα ψηλά φτερουγίζουν, σε ουράνιο δώμα
κάπου ’κεί κι η δική σου κρυμμένη
τη καρδιά σου ν’ ανοίξεις για να ’μπεί, περιμένει…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου