ΤΩΡΑ και ΧΘΕΣ..

Πέρα στην άκρη του χωριού, στη κάτω γειτονιά

το σπίτι στέκει ακόμα..

άνθρωπος δεν το κατοικεί, φωλέψανε πουλιά

χορτάριασε το δώμα.

Πορτοπαράθυρα ανοιχτά, κανείς δεν μπαινοβγαίνει

μέσα σκοτάδι κι’ ερημιά..

άνεμος μόνο τριγυρνά και ότι θέλει παίρνει

κουρέλια και πανιά.!

Τα χρόνια το προσπέρασαν μα το θυμάμαι ακόμα

καθώς περνούσα μια βραδιά

που κάπνιζε το τζάκι του και της φωτιάς το χρώμα

σκόρπαγε μέσα ομορφιά.

Και μιάς γυναίκας πρόσωπο, χρονορυτιδιασμένο

στη πόρτα ακουμπούσε..

λαμπόγυαλο καθάριζε γιατί ’ταν μαυρισμένο

και φως δεν εσκορπούσε.!

Ένα πανί εγύριζε μες το γυαλί μ’ αδράχτι

και με τσ’ ανάσας την αχνιά

πιτίδια εκκαθάριζε κομμάτι και κομμάτι

της φλόγας την καπνιά…!