Τόσες αλήθειες,
που σε μουδιάζουν
ο πόνος, η χαρά, η πίκρα…!
Τρελά ανεβοκατεβάσματα
και συναντήσεις
στα χρώματα του ουρανού
με την ομορφιά της ψυχής.
Κυνήγι με τα σύννεφα
που είναι λυτά και φεύγουνε…!
Έτσι περνούν τώρα οι μέρες, ξέθωρες
σαν το αλέτρι στην ίδια πάντα αυλακιά.
Μαζεύεις τη ζωή σου όλη
τη ζεις μες’ απο κάποιο στενό παράθυρο
τη ρουφάς απο ’κεί,
λες κι’ είναι διαλυμένη στον αέρα…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου