Θάλασσα τ’ όνειρο φουρτουνιασμένη
όταν νυχτώνει τη σκέψη μου δέρνει
η πεθυμιά μου κορφάδα αφρισμένη
κυματιστές αναμνήσεις στο ύπνο μου φέρνει.
Θα ταξιδέψω απόψε και πάλι
σε μαύρα πελάγη χωρίς ακρογιάλι.
Θα ταξιδέψω κι’ απόψε μονάχος
ουτέ ’νας φάρος, ουτέ ’νας βράχος.
Θα ταξιδέψω χωρίς πυξίδα
χωρίς τιμόνι, χωρίς ελπίδα
μόνο με όνειρα και αναμνήσεις
βάστα καρδιά μου, μή ναυαγήσεις…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου