μα όταν θά ’ρθεί η ώρα ντου σαν το νεράκι τρέχει
γίνεται γέλιο τσι χαράς, του νου τραγουδοσπόρι
πότε και ποιός θα δροσιστεί κανείς δεν το κατέχει
Σταλιά- σταλιά το μάζωναν τα πέντε αισθητήρια
και στης καρδιάς το φύλαγαν το μέγα μοναστήρι
ώσπου να βγεί στης κεφαλής τα ηθοκαθαρτήρια
να τρέξει πεντακάθαρο στο χειλοποτηστήρι
Το σ’ αγαπώ ’ναι ένα νερό στην ανθρωποποτίστρα
μα μόνο ένα άνθρωπο μπορεί να ξεδιψάσει
κι’ ειν’ αμαρτία να χαθεί στη χρονοξεχυλίστρα
και εις το στόμα αλλονού ποτέ ’ντου να μη φτάσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου