Κατάματα ποιός έχει
κουράγιο να σε’ δεί;
κι αν ανθρωπιά κατέχει
μπορεί να μη ντραπεί;
Μικρό παιδί π’ αγκομαχάς
και ξεροκαταπίνεις
μες στην αγκάλη ξεψυχάς
της μάνας σου και σβήνεις.
Μα δυστυχώς κανένας ’μας δεν έχει ανθρωπιά
αμόνια έχουμε καρδιές κι ο νούς μας σιδεράς
για ν’ αργομαστορεύουμε σφυρήλατα καρφιά
θάνατο μόνο απο ’μάς, έχεις να καρτεράς…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου