Σοδειά..

Εμέστωσε το όνειρο, εκάρπισε η σκέψη

κι’ έχει η σοδειά εκτιμητή το νου τον αλωνάρη^.

ήρθε καιρός, καλός καιρός, ελπίδες να μαζέψει

σαν το καλό αφεντικό τον χρονοκαβαλάρη.

Καιροί και χρόνοι διάβαιναν, μα σόδι ούτε ένα^.

στον άνεμο οι κόποι μου ήτανε σκορπισμένοι

κι’ όνειρα όσα έκανα πηγαίνανε χαμένα

γιατί ’ταν άπιαστα πουλιά και θησαυροί κρυμμένοι!...