Φωνές τριξίματα, γέλια, οδυρμός
μπροστά σε χίλιους σκλάβους
εγώ στη κουστωδία αρχηγός
με αλυσίδες ποιό βαριές από τους άλλους.
Σερνόμαστε και λέμε προχωρούμε
χαλάρωσε κάποιας ιδέας μας το νήμα
το ξέφωτο που ψάχνουμε ποτέ δεν θα το βρούμε
κρίκος καινούργιος ποιό βαρύς το κάθε μας το βήμα.
Και μεγαλώνει η ανημποριά
το βάρος μας τσακίζει
μεσόστρατα τη χάνουμε τη λευτεριά.
και η ζωή μας στο μηδέν ξαναγυρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου