Ρίζωσες, δέθηκες καλά
έγινες ένα με το χώμα.
Τώρα πιά, δέν φοβάσαι τους καιρούς
άστους να λυσσομανάνε…
Τα χρόνια θα περνούν
και θα χάνονται ανήμπορα πιά
να σε πάρουν μαζί τους.
Είχες ψυχή
και βάσταξε καλά τους κόσμους σου
άσπιλους, άφθαρτους, αιώνιους…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου