Πουλάκι ταξιδιάρικο η σκέψη μου στα ξένα
φτεροκοπά στον άνεμο στα κρύα και στα χιόνια
μέρα και νύχτα τριγυρνά κι’ όλο γυρεύει εσένα
π’ έφυγες και ξοπίσω σου άφησες μαύρα χρόνια.
Παντού ρωτά, ξαναρωτά
μ’ απάντηση δεν παίρνει
κανείς δεν σ’ είδε πουθενά
η πλάση όλη σωπαίνει.
Πισογυρνώ ξανά το νού στις πρώτες αναμνήσεις
και προσκυνώ ευλαβικά μεσ’ απ’ τη θύμησή μου
κι’ όλο θαρρώ πως έτοιμος είσαι να μου μιλήσεις
μα ’κεί που στέκεις δεν βαστά να ’ρθεί η μπόρεσή μου.
Αλλού εσύ, αλλού εγώ
δυό κόσμοι χωρισμένοι
λογιάζω μόνο και ριγώ
πως γίναμε δυό ξένοι.
Δένω τη μοίρα σου σφικτά να μήν την πάρει άλλος
γιατί ’ναι μ’ αγανάκτηση και πόνο γιομισμένη
ας τη σηκώσει ο αίτιος και να του γίνει βάρος
να το ’νε σέρνει κατα γής όσο θα ανασαίνει…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου