Σήμερα…
μόνο σήμερα
αυτός ο επίμονος μανιασμένος αέρας
μ’ έχει κάνει να νιώθω, τόσο χαρούμενος.
Όχι επειδή βλέπω,
να χτυπάει αλύπητα τα δέντρα και να τα λυγίζει.
Όχι επειδή μαζεύει βιαστικά τα σύννεφα
όχι επειδή ακούγεται,
σαν μια κραυγή απελπισίας της φύσης.
Σήμερα…
μόνο σήμερα,
αυτός ο επίμονος μανιασμένος αέρας
μ’ έχει κάνει να νιώθω τόσο χαρούμενος.
Γιατί παίρνει τη φωνή μου,
την κάνει τραγούδι και στο φέρνει.
Τ’ ακούς;
Γιατί παίρνει ότι έχει η ψυχή μου
το κάνει αγάπη και στο προσφέρει.
Δέξου το…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου