Το βράδυ αυτό το ανοιξιάτικο
τι χαμηλά που πέσανε τ’ αστέρια
κι’ είναι η ανάσα τους ζεστή
μα ΄μένα μου παγώσαν πιό πολύ
του νού και της καρδιάς μου τα παρτέρια.
Τί και πως είναι άνοιξη;
εγώ πιστός θαμώνας
στα κύματα της παγωνιάς
σε μαύρες ξέρες ερημιάς
που μ’ έβγαλε ο χειμώνας.!
Τί και πως είναι άνοιξη
κι’ αν έρθει καλοκαίρι;
όσο κι’ αν ψάχνω δεν μπορώ
χάθηκε κι’ ούτε θα το βρω
το απαλό, της ζεστασιάς σου χέρι.
Το βράδυ αυτό το ανοιξιάτικο
σύννεφο λύπης μαύρο με τυλίγει
γιατί ΄μαι της αγάπης ταπεινός ψαράς
ζητιάνος μιάς σταλιάς χαράς
κι’ εσύ ΄σαι θάλασσα, για μένα τόσο λίγη…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου