Ώρες βουβές, αμίλητες της μοναξιάς μου δείκτες
νυχτοσυντρόφισες του νου
του κόσμου μου του αλλονού
π’ ονειροκτίζει πράγματα και θάματα τσι νύχτες
Ώρες απάνεμες, ζεστές, ώρες καταλαγιάστρες
καρδιοπαρηγορίτισες κι’ ονειροξελογιάστρες
ελάτε να με πάρεται κι’ απόψε πού ’μαι μόνος
και ψυχοβολοδέρνει με της μοναξιάς ο πόνος
ελάτε να με πάρετε στη νυχτοσιγαλιά σας
να μ’ αγαποκοιμήσετε μέσα στην αγκαλιά σας
Ώρες βουβές, αμίλητες της μοναξιάς ταΐστρες
αστροφεγγίτισες του νου
του τρεμουλιάρη λογισμού
ώρες αγαποστάλακτες και ονειροποτίστρες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου