ΒΡΟΧΗ..

Τι όμορφο πού ’ναι στ’ αλήθεια

μες τη ζωή μας την ρηχή

χαράς γλυκοπετάγματα στα στήθια

να φέρνει η πρώτη η βροχή.

Γιατί μες τη βροχή είσαι Εσύ,

η ίδια η βροχή είσαι Εσύ ^.

σταγόνα τη σταγόνα μουρμουρίζει

κι αλλοτινά σου λόγια μου θυμίζει.

Το σώμα ξεδιπλώνω και τ’ απλώνω,

μαζί με τη ψυχή μου, να βραχούνε^.

μες τη .βροχή κι εγώ μαζί, δακρύζω και βουρκώνω

και αναφιλητά χαράς κι αγάπης αντηχούνε

Γλυκιά  βροχή, που τόσο σε ποθούσα,

μη σταματάς το ολόδροσο τραγούδι^.

το ξέρεις πως περίμενα και σε αναζητούσα

χαρά ν’ απλώσει στην ψυχή ν’ ανθίσει σαν λουλούδι!...