Τους καημούς εμάζεψα
που μ’ άφησε στο φεύγα της απάνω η αγάπη
και στα βαθιά της θάλασσας νερά,
ωσάν το δάκρυ μου αλμυρά,
τους πέταξα για να πνιγούν
μιάς κι’ είναι από στεναγμούς των ναυτικών γεμάτη.
Μ’ αντέδρασε η θάλασσα
και σήκωσε βουνά τα κύματα της αφρισμένα
και τους καημούς μου ξέβρασε
σαν το θεριό τους ξέρασε
μες τα νερά της δεν χωρούν
καημοί π’ αφήνει ο έρωτας στου χωρισμού τη γέννα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου