Τα μάτια μου αστείρευτα το δάκρυ αναβλύζουν
λές κι’ είναι φλέβα της ζωής που τρέχει ολοένα
και της χαράς τα όνειρα μ’ αλμύρα τα ποτίζουν
χλωρό δεντρί η αγάπη σου με φύλλα μαραμένα.
Μαύρη νυχτιά το βλέμμα μου απλώνει και σκεπάζει
κάθε μικρή αναλαμπή τσ’ ελπίδας που προβαίνει
και αργοσβήνει τ’ όνειρο κι’ ο νους μου σκοτεινιάζει
φεύγουν και χάνονται οι χαρές κι’ η πίκρα απομένει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου