Το χθές μου τ’ αφήνω σ’ εσένα
και φεύγω μονάχος να συνεχίσω
αλήθειες γυρεύω να συναντήσω
κοντά σου δεν μπόρεσα να τις γνωρίσω
εσύ ’σουν για ’μένα, πόνος και ψέμα.
Ένα αστέρι πλανιέται μπροστά μου
και τρεμοσβήνει μες τα σκοτάδια
να μη φοβάται ο νους μου τα βράδια
μιάς άλλης αγάπης γυρεύω σημάδια
να ορθοστοιχίσω τα βήματα μου.
Τ’ αραχνοσκόνιστο τινάζω μυαλό μου
διώχνω απ’ τη σκέψη μου τις νυχτερίδες
κι’ αντιφεγγίζουν ξανά οι θυρίδες
για να φωλέψουν καινούργιες ελπίδες
να ξεπουλιάζουν αλήθειες, στο πηγαιμό μου..!
Υπέροχα όλα σου Ποιητή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εφήμερες στιγμές, οι απλές κι ανθρώπινες αποκτούν κοντά σας έκταση κι ένταση αιωνιότητας..
Πάντα έτσι να σας διαβάζω..
Καλές εορτές σάς εύχομαι.