ΑΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ..

Το χθές μου τ’ αφήνω σ’ εσένα

και φεύγω μονάχος να συνεχίσω

αλήθειες γυρεύω να συναντήσω

κοντά σου δεν μπόρεσα να τις γνωρίσω

εσύ ’σουν για ’μένα, πόνος και ψέμα.

Ένα αστέρι πλανιέται μπροστά μου

και τρεμοσβήνει μες τα σκοτάδια

να μη φοβάται ο νους μου τα βράδια 

μιάς άλλης αγάπης γυρεύω σημάδια

να ορθοστοιχίσω τα βήματα μου.

Τ’ αραχνοσκόνιστο τινάζω μυαλό μου

διώχνω απ’ τη σκέψη μου τις νυχτερίδες

κι’ αντιφεγγίζουν ξανά οι θυρίδες

για να φωλέψουν καινούργιες ελπίδες

να ξεπουλιάζουν αλήθειες, στο πηγαιμό μου..!