Σαν χελώνα τραβιέμαι στο καβούκι μου μέσα
με φοβίζει η εικόνα της ζωής και του τώρα
μηχανές οι ανθρώποι και ο κόσμος μιά πρέσα.
μιάς ζωής μεγαλείο τ’ αμαυρίζει μιά ώρα.
Όλα γρήγορα φεύγουν, όλα αλλάζουν, περνάνε
δεν υπάρχουν αξίες τη ζωή να κοσμήσουν
μόλις χθές γεννημένοι μ’ ολοένα γερνάμε.
λίγες ώρες αρκούνε μιά ζωή να γκρεμίσουν!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου