Βαρύ φορτίο ο Σταυρός στον ώμο σα τον ’σκώνεις
μα όπου και να το νε πας
πάνω στις πλάτες τον βαστάς
και κάποτε τελειώνεις.
Συνηθισμένες να βαστούν οι πλάτες τα φορτία
απο τη φύση τους φτιαχτές
αντέχουν για κουβαλητές
στου χρόνου την πορεία.
Μα σαν τον ’σκώνεις στη ψυχή φοβάσαι μην πεθάνεις
και διαρκώς αναζητείς
κομμάτι να ξεκουραστείς
έστω για ν’ ανασάνεις.
Κι όταν θα ’ρθεί ώρα στερνή το χάρο ν’ ανταμώσεις
στου τελειωμού σου την αρχή
να ’χεις ανάλαφρη ψυχή
για να του παραδώσεις!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου