Δέν είν’ φωνή απ’ το Θεό, ούτε απ’ αγγέλου στόμα
μα αθανάτων προσταγή, που ζούν στη μνήμη ακόμα.
Φωνάζουν οι προγόνοι μου, απ' τα στερνοκελιά τους
και στης ψυχής μου τ’ άδυτα βρυχάται η μιλιά τους.
Σπέρμα δικό μας ξύπνησε και μπές μές τον αγώνα
να μή χαθούνε οι γενιές που κοίτονται στο χώμα.
Φωνάζουν οι προγόνοι μου μέσα ‘πο τα μνημούρια
Τιμή και σέβας στα παλιά και θάρρος στα καινούργια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου