Μάννα μου κράτα ανοιχτή
την πόρτα του σπιτιού μας
και στο κατώφλι πρόσμενε
τσ’ Ανάστασης τη μέρα.
Βάστα κερί στο χέρι σου
και στην καρδιά αγάπη.
κι όταν χτυπήσουν σήμαντρα
στις δώδεκα και κάτι
Χριστός Ανέστη, φώναξε
μάνα μου να τ’ ακούσω
Γιατί στα μέρη όπου ζω
σήμαντρα δέν χτυπάνε
ούτε Χριστοί ανασταίνονται
και να ξεχάσω θέλει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου