Βράχηκες μούλιασες ψυχή μου μες τη μπόρα
σημάδια σ’ άφησε νάχεις για να θυμάσαι
ξύπνια, μα κι’ όταν θα κοιμάσαι
κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, κάθε του χρόνου ώρα.
Κρυώνεις τώρα, τρέμεις και φοβάσαι
της μοναξιάς το χρώμα, μαύρο, παγερό
γυρεύεις κάπου να πιαστείς μα είναι φοβερό
μόνη, μικρή κι’ αδύναμη μέσα στον κόσμο θάσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου