Γεμίσανε οι δρόμοι τάχατες λευτεριά
ξεχείλισαν και δέν τη νε ’χωράνε
ξεπέρασε τα όρια μυρίζει προστυχιά
τόλμη και θάρρος να μή πας, εκεί όπου σε πάνε.
Γεμίσαν τη ζωή μ’ ελευθερίες
μα μέσα μας φωλιάζει η μοναξιά
σκλάβες ψυχές μ’ ολόμαυρους μανδύες
παλεύγουνε εντός μας σαν θεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου