Σε ένα κόσμο μ’ οδηγό
το πληγωμένο μου εγώ
με παρασέρνει ο εαυτός
κι’ είναι πολύς ο συφερτός
στο τέλος θα με χάσω
χωρίς ποτέ ν’ αγιάσω.
Βλέπω το νού μου ναυαγό
να μή τον μέλει αν θα πνιγώ
αύτανδρος να βουλιάζω
ουδόλως να κομπάζω
κι’ ανάσα ούτε μία
για υστεροφημία.
Όλη η ζωή μου φορτηγό
κουράστηκα να τ’ οδηγώ
να κουβαλώ αλήθειες
μου γίνανε συνήθειες
και πριν να γίνω γραφικός
φεύγω και μένω εδικός…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου