μαζεύω όλα τα όνειρα πού ’χω να μην πνιγούνε.
Σύννεφα μαύρα οι σκέψεις μου αστραφτομπουμπουνίζουν
μπόρα μεγάλη ξέσπασε και οι ασκοί γιομίζουν
κακοκαιριά απότομη έκτακτη καταιγίδα
οι πεθυμιές μου θάλασσα κι’ οι έγνοιες πλημμυρίδα.
Καρδιά μου γίνε κιβωτός δεν έχει ο νούς μου μπέσα
μάζεψε τα αισθήματα και κλείστα όλα μέσα
κι’ εσύ ψυχή μου τίναξε τα ανομήματά σου
γίνε αέρας και πνοή και σώσε τ’ όνομά σου.
Θαρρώ πώς βάλθηκε ο νούς όλα να τα γκρεμίσει
και ένα κόσμο αλλιώτικο απο ΄ξαρχής να χτίσει
Όλα του φταίνε γύρω του όλα τα βλέπει μαύρα
και γίνεται ηφαίστειο βγάζει φωτιά και λαύρα.
Σόδομα μέσα στη καρδιά, Γόμορρα στη ψυχή μου
η αναγέννηση θα ΄ρθεί απ’ τη καταστροφή μου.
Απο το ένα στο μηδέν κι’ απ’ το μηδέν στο ένα
χτίζει η αλήθεια και χαλά ξοπίσω της το ψέμα.
Πάντοτε δίνει ο Θεός δεύτερη ευκαιρία
και όλα τελειώνουνε όταν θα ΄πεί το τρία.
- Γι’ αυτό μυαλό, γι’ αυτό καρδιά
γι’ αυτό ψυχή μονιάστε
και απ’ αρχής το κόσμο μου
τολμήσετε και φτιάξτε…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου