Ήσυχα αναπαύονται στης σκέψης μου τα βάθη
ναυαγισμένα όνειρα μαυροσκοτεινιασμένα
αλμυροβρέχεται ο νούς απ’ τα δικά του λάθη
κι οι πεθυμιές μου κύματα γίνονται αφρισμένα.
Αέρηδες σηκώνονται και ταραχοκουνιούμαι
τη σκέψη δεν αφήνουνε λεπτό να ησυχάσει
στοιχειώσανε τα όνειρα κι αρχίζω να φοβούμαι
να μη με βαθοσύρουνε σε κόσμους πού ’χω χάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου