Μαύροι και άραχνοι καιροί άδειοι κατα το νού μου
με βρήκανε μεσόστρατα και σκάβουνέ μου λάκκο
πείνασαν, αγανάκτησαν τα μέλη του κορμιού μου
μα δε λογιάζω να πιαστώ στης ζητιανιάς το σάκο.
κοντοκρατώ το βήμα μου κι’ αδιαφορώ αν φθάσω
σ’ αυτό που έβαλα σκοπό μου φτάνει να κρατήσω
την ανθρωπιά που μού ’μεινε δεν θέλω να τη χάσω
κι όσο αντέχει η καρδιά το νου δεν θα λυγίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου