Καλά βαστούσα ως τα χθές
το δίκιο μου τ’ αντρίκιο
κρυμμένο μέσα στη ψυχή
δεν τ’ άφησα να βγεί ποτές
και ν’ απαιτήσει δίκιο
έδειχνε σ’ όλα απαντοχή.
Μα ξέφυγέ μου την αυγή
κι ανέτειλε σαν ήλιος
για να σκορπίσει φως
δε με ανέχεται η γη
να μένω πάντα ίδιος
της σκοτεινιάς τροφός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου