βαστά η σκέψη μου κλειστές τις ανθρωποκακίες
μή τις σπινθοβολίσει ο νους και σκάσουν σαν μπαρούτι
και γκρεμιστούν τα όνειρα κι’ όλες μου οι προσδοκίες
Αγάπες κι’ έρωτες αντλώ, απ’ την καρδιοπηγάδα
κι’ έχω γεμάτα πάντοτε της γνώσης τα πιθάρια
με αμβροσιονέκταρα, θνησιγενών γλυκάδα
και ένα-ένα θρέφουνε τα μυαλοποθητάρια
Όσ’ αγαπάει η καρδιά χαρές θα βλέπει ο νους μου
και θα φιλομοιράζομαι τις γλύκες της ζωής μου
μέσα στη σκέψη μου κλειστούς θα έχω τους εχθρούς μου
να μη μπορούν τις ομορφιές ν’ αγγίξουν της ψυχής μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου