Μές στον εικονολάτρη νου νυχθημερόν δουλεύει
ακούραστα η σκέψη μου η ομορφοξομπλιάστρα
και παραδείσους νοερούς στον ύπνο μαστορεύει
φεγγάρια, ήλιους, θάλασσες, γη, ουρανό και άστρα.
Δεν θέλει καθοδηγητές, ούτε κουμανταδόρους
ελεύθερη κι’αμοναχή τσ’ αρέσει να πετάει
στης φαντασίας τσ’ ουρανούς χωρίς συνοδοιπόρους
τα ονειροβασίλεια του πόθου κυβερνάει.
Ζω κι’αναπνέω ομορφιές, χιλιοχρωματισμένες
τα μαξιλαροσέντονα θαρρείς κι’ανθοφορούνε
χορεύουν οι αισθήσεις μου οι ονειροπαρμένες
τα χρώματα κι’αρώματα σύγκορμο με μεθούνε.
Μόνο η σκέψη τελικά τα πάντα μας χαρίζει
και σαν ταινία σινεμά στο νου τα ξεδιπλώνει
γιατί μπορεί τσι πεθυμιές του νου να ζωγραφίζει
κι’απο το άγχος τσι ζωής να μας σε ‘ξαλαφρώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου