Καλώς ορίσατε… καλοί
της σκέψης μου εργάτες…!
Του φτωχονού μου ντροπαλοί
δύσμοιροι, άτολμοι, δειλοί
και σιγανοδιαβάτες
μ’ ένα σταυρό στις πλάτες.
Αλάργο ’ναι ο παράδεισος
δεν τον ονειροφτάνεις
γιατί ’ν ο αγώνας άνισος
και η ψυχή μας άβυσος
π’ όσες ευχές κι αν κάνεις
μεσόστρατα τις χάνεις.
Εδώ ’ναι γη…παράρτημα
τόπος της σωτηρίας…!
και τ’ ανθρωποπερπάτημα
βαραίνει το αμάρτημα
της πρωτοπλαστουργίας
“Αξιον…απορίας’’.
Όσοι πιστοί και νά ’ρθουνε
ν’ ανθρωπογεννηθούνε
την ίδια μοίρα θα ’χουνε
έρχονται για να πάθουνε
κι άμα δεν σταυρωθούνε
δεν θα ’ξιλεοθούνε…!
Κι αυτό κατέχει το η ψυχή
και μ’ αγαθοεργίες
εξευμενίζει την πληγή
μήπως και λυτρωθεί η γη
απο τις ερινύες
και τσ’ ανθρωπαμαρτίες…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου