ΑΚΡΟΔΑΚΤΥΛΑ...

 Εις τα άκρα των δακτύλων τ’ ανθρωπότυπα διαβάζουν

ούτε βλέπουν ούτε ακούνε ,με τον τρόπο τους μιλούνε

και ποτές το ένα τ’ άλλου σε κανένα μας δεν μοιάζουν

αγαπούν ,πονούν και νοιώθουν την ψυχή σαν ακουμπούνε

Αναλοίωτοι μαρτύροι ,του ισόβιου μας χρόνου

με το αποτύπωμα μας την εικόνα μας σφραγίζουν

μελοντολογούν της τύχης ,τα επέκεινα τ’ ατόμου

στην ταυτότητα τ’ ανθρώπου δίπλα τα απεικονίζουν

Με τα άκρα των δακτύλων ,η καρδιά κι’ ο νους μιλάει

δύναμη ζωής χαρίζουν και μοιράζονται το θαύμα

πίστη πνεύματος αγίου η ψυχή αν κουβαλάει

νοιώθει τον παλμό της φύσης που εκπέμπει κάθε πλάσμα

Εις τα άκρα των δακτύλων οι αισθήσεις απολήγουν

είναι λήπτες μα και δότες και εκφράζουν χαρακτήρα

πράξεις γίνονται οι σκέψεις με το φως του ήλιου σμίγουν

κι’ ενεργοποιούν τα πάντα που διαθέτουν κινητήρα

Απ’ τα άκρα των δακτύλων βγαίνουν οι ψυχές εν τέλει

όταν εις την γη οτί ’χαν για να δώσουνε το δώσα

νικηφόρα τη σημαία η ζωή τους υποστέλλει

και η αύρα τους ’πομένει εσαεί και πάντα ζώσα…