βάστα αδελφέ μη πέσω…
Χαρές ελπίδες κι όνειρα εσφιχταγκαλιαστήκαν
μη τα σκορπίσει άνεμος άνθρωπος μη τα πάρει
μες στης ορφάνιας το στρατί απο μικρά εμπήκαν
τα δυό τους χέρια η ζωή εφόρτωσε με βάρη.
Ανήμπορή ’ναι η μάνα γη τα νιάτα τους να θρέψει
και σκώνουνε στον ουρανό τα φοβισμένα μάτια
ψάχνοντας για να βρούν Θεό που θα τα προστατέψει
πριν να γενούν τα όνειρα κι οι ελπίδες τους κομμάτια.
Μα κι ο Θεός ως φαίνεται τα όμορφα λουλούδια
δεν τα αφήνει εις τη γη ν’ ανθίσουν να καρπίσουν
τα παίρνει εις τους ουρανούς και κάνει τα αγγελούδια
πριχού βρεθούνε ανθρώπινα χέρια να τα μαδήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου